تغییر غیر منتظره درتحقیقات دیابت و تفسیر مجدد نتایج سالهای متمادی تحقیقات دیابت

 20 ژانویه 2015- موش های تراریخته (دستکاری ژنتیکی) برای بیش از سی سال درپژوهشهای پزشکی مورد استفاده قرار گرفته اند. به منظور تسریع در برش و چسباندن قطعات DNA، پیشگامان این روش، ژن هورمون رشد انسانی را همراه  با سایر تغییرات در DNAموش وارد می کردند.

فرض محققان این بود که DNAمربوط به هورمون رشد انسانی بطور محکم در DNAتغییر یافته ی موش محصور و باقی می ماند. آنها انتظار نداشتند که موش هورمون رشد انسانی  خودش را تولید کند  اما  بنظر می رسد دقیقاً این اتفاق  می افتد.

 پرفسور  Schuitو پرفسور Creemersاز مرکز تحقیقات KU Leuvenکه از موشهایی با دستکاری  ژنتیکی در آزمایشگاههای خود به طورمنظم  استفاده  می کردند با تعجب مشاهده  نمودند که موشهای مورد نظر با وجود  اینکه  باردار نیستند، دارای علایم  بارداری می باشند.

پرفسور Schuitمی گوید: با بررسی دقیق تر متوجه شدیم که این  حالت شبه بارداری به دلیل ترشح هورمون رشد انسانی  در بدن موش است این هورمون درموش دقیقاً دارای اثراتی مشابه  با تأثیر هورمون مترشحه از جفت در زمان بارداری است. درست مانند حالت  بارداری، سلولهای درون پانکراس  که مسئول  تولید  انسولین هستند، دچار تغییراتی می شوند: تعداد این  سلولها بیشتر شده و شروع به تولید  انسولین بیشتری می کنند و این وضعیت در مطالعات تحقیقاتی  دیابت بروی موشها اتفاق می افتاد.

 پرفسور Creemersمی گوید: تقریباً 250 مطالعه ی منتشر شده در مورد دیابت با  استفاده از چنین  موشهایی  انجام شده است، در بسیاری از این تحقیقات دانشمندان به بررسی نقش ژنی که تولید انسولین را دراین موشها بعهده دارد، پرداختند درحالیکه به دلیل وجود ژن هورمون رشد انسانی، نتایج بدست آمده در حقیقت تحریف شده بود بنابراین در بسیاری از موارد  تأثیر آن  ژن بیش از حد زیادتر یا بیش از حد  کمتر ارزیابی گردید، بنابراین تمام نتایج آمده  از تحقیقات قبل نیاز به تعبیر مجدد دارند.

پرفسور Creemersمی گوید: درهمین حال، امروزه موشهایی پرورش داده می شوند که با اصلاح ژنتیکی دچار تغییراتی می گردند که شامل هورمون رشد انسانی نمی باشند با استفاده از این موشها می توان نتایج تحقیقات پیشین را مجدداً بازنگری  و تعبیر نمود.

 پرفسور Schuitنتیجه گیری می نماید که بخشی از یک روش علمی بازگشت  به عقب  و اصلاح  پیش فرضهای ناصحیح است. او می افزاید: ما مجبور به تغییر روشهای خود با یک  دید انتقادی هستیم حتی اگر این کار سبب کاهش سرعت تحقیقات دیابت شود.

در تحقیقات  دیابت این چرخش غیرمنتظره در حقیقت  قدم مهمی رو به جلو است . حال که ابهامات درباره ی هورمون رشد مصنوعی بر طرف شده است، محققان می توانند  با دید روشن تری به برنامه ریزی  تحقیقات آتی بپردازند.

 منابع:

Cell Metabolism, 2014; 20 (6): 979 DOI: 10.1016/j.cmet.2014.11.004

www.sciencedaily.com/releases/2015/01/150120120816.htm